Bericht van Gerda.

15 september 2014 - Makassar, Indonesië

Het verhaal over Peters verjaardag was nog niet klaar maar het was alleszins een gedenkwaardige dag; deze 14-9-14 . We zijn de dag geëindigd met een feestelijke, uiteraard helemaal Indische maaltijd in een restaurant om de hoek. Wat het vooral zo feestelijk maakte was de livemuziek daar maar vooral de vrolijke bediening van wel  6 'a 8 jongeren, waarvan wij er eentje hadden leren kennen op onze eerste dag op de boulevard omdat die ons aansprak omdat ze graag even wat Engels wilde converseren want ze studeerde Engels en Bugi ( een inlandse taal hier ) ik vind de mensen hier zo vrolijk en reuze aardig. Ze lachen veel en niet alleen door een soort beleefdheid maar ook omdat je ziet dat ze echt pret hebben/ maken. Ik lach ook veel hier ook wel omdat we ons met handen en voeten duidelijk moeten maken door gebrekkig kennis van Engels. Het begon al toen vanuit alle hoeken en kanten ' Hey Mister...' En hey Mister, picture! werd geroepen naar Peter ( en het houdt maar niet op/ ik noem Peter sinds een paar dagen ook Popstar!)

Het verkeer is hier echt vreselijk: auto's vier zo erg dan in Rome maar nOg meer scooters en dampen. Soms zie je 2 kindjes tegelijk tussen de ouders in op een scooter. Sommige mensen dragen doekjes voor de mond maar de meesten niet. En  oversteken ......... op gevaar  van leven, ik heb in de hele stad nog niet een zebra gezien en nauwelijks stoplichten. Je ziet maar hoe je de straat overkomt. Soms worden we geassisteerd door een kenner. 

Geuren: 

de eerste indruk van Indonesië was geur; de geur van eten was er al op de airport maar nadien  in elke straat zijn heel veel etensgeuren. Om de tien meter staat wel iemand te bakken boven houtskool of met frituur. Sommige karretjes rijden rond met kacheltjes met vuurtjes aan van houtskool aan om er meteen een pisang op te gooien als je dat belieft. Er leven hier zoveel mensen van kleine handel en mobiele winkeltjes in eten, etenswaren en toebehoren, onvoorstelbaar. En allemaal op de stoep. Vele families maken van pakweg  12 pastic stoelen en 2 tafeltjes een restaurant op de stoep. De vrouwen en meisjes koken en bakken en bedienen ( een enkele jongen ook) en de man zit wat achteraf. ( of  haalt hen op.) Om een bord warm eten daar draait hier veel om. ( en natuurlijk is dat beeld overal wereldwijd ) 

Tot zover, lieve groeten , gerda

6 Reacties

  1. Nel van Vliet:
    14 september 2014
    Hallo,Ik probeer maar weer contact te maken. Wat een geweldige tijd, verjaardag en leven. Geniet allebei Nel en Diva
  2. R. de Weerd-Vis:
    14 september 2014
    We hebben elkaar vanmorgen al gesproken. Jullie vanaf Samalona. Daar heb ik voor het eerst gesnorkeld.
    Maar wat leuk Gerda hoe jij jullie ervaringen verwoord.
    Schilderachtig beeldend. Ik zie het voor mij. En je lijkt positief
    te blijven ondanks Megadrukte etc.
    De komende tijd zal weer een heel andere ervaring zijn.
    Nog veel genieten maar. En...ik voel mij een beetje jarig mee.
  3. Hieke Veenstra:
    14 september 2014
    Fijn dat je schrijft Gerda over een andere wereld dan het rustige Lippenhuizen met een overzichtelijke groep mensen. En jij/jullie daar te midden van stadse drukte en herrie. En overal mensen en vooral kinderen. En toch geniet je ervan en blijf je je verwonderen. Geweldig.
  4. Ria:
    14 september 2014
    Gelukkig is Gerda ook geland zo te horen en het is werkelijk
    Geweldig te lezen hoe jullie genieten van een zo andere wereld.
    Ik wens jullie een fijne reis verder en ben weer zeer benieuwd naar het volgende verhaal van mister Zijlstra and his partner!

    Good luck,Ria
  5. Margreet Vis:
    15 september 2014
    Popstar Zijlstra...
    Mooie!
    XX Margreet
  6. Janneke Fey:
    16 september 2014
    Door je beeldende beschrijving lijkt het wel of ik er ook even tussen zit. Warme groet en goede reis,
    Janneke