Een begrafenis bijwonen in een dorp een hele belevenis

Dag lieve mensen.

Vandaag voor urenlang een begrafenis bijgewoond van iemand die eigenlijk al een jaar dood is ( maar volgens rituelen goed geconserveerd nog even bij de familie blijft ) maar  na een vijfdaags ritueel pas echt dood is en naar de groep voorouders teruggaat. Toraja staat bekend om deze zeer oude rituelen die te maken hebben met animisme, een vorm van hindoeïsme, waar vooral voorouders en familie geëerd worden.

Voor deze dode is een speciaal huisje gebouwd waar hij over een paar dagen neergezet wordt. Er wordt hier nooit iemand in de grond begraven, maar in grotten en huisjes, omdat de grond moet heilig blijven voor de oogst van rijst.

De familie, die erg mooi aangekleed is in traditionele kleding, ontvangt alle familieleden , het hele dorp en vele genodigden. In een lange optocht neemt iedereen plaats. Ook toeristen mogen komen met hun gids die de gebruiken kent en uitlegt. Deze genodigden brengen allemaal geschenken mee. Die geschenken is een verhaal apart want dat zijn vooral levende varkens en buffels ( die alleen voor deze rituelen gehouden worden) maar ook suiker of koffie, al naar vermogen. Er is een soort hoog , prachtig versierd altaar gebouwd voor de dode. De bezoekers zitten allemaal in aparte afdelingen,in een speciaal gebouwde stellage ingedeeld  naar status ( van familie) en belangrijkheid. Iedereen krijgt volop te eten en drinken. Er is een grote gaarkeuken waar wel 40 vrouwen werken , met dezelfde kleren aan, die daarvoor zijn ingehuurd. ( Het leek overigens erg gezellig in die keuken.) het zijn vrouwen van een vrouwensociëteit waarvan je op uitnodiging lid van kunt worden.en vervolgens vele begrafenissen mag bedienen.

Mannen dansen en zingen in een cirkel en slachten daarna in groepjes een varken en /of buffels  waarvan het vlees of meteen in de kookpot gaat voor de volgende dagen en / of in ( ongelijke) porties verdeeld wordt over de gasten die dit meenemen naar huis. Er waren vandaag alleen al wel 700 a 800 mensen. Wij zijn slecht 4 uren geweest. Dat er toeristen komen verhoogt de status van de begrafenis. Iedereen die komt wordt ook plechtig omgeroepen. We hebben vele foto's gemaakt want beelden zeggen hier meer dan een verhaal alleen. Slachten is mij uiteraard niet onbekend maar zoveel en voor zo'n groot publiek met zoveel spelende kinderen erbij ; het was me echt een belevenis met zeer diverse  gevoelens. Er werd om ons gelachen (groot en blond/ wit) maar net zoveel werden we vriendelijk toegelachen. Ik heb mondjesmaat meegegeten van eten gestoofd in holle bamboestokken waar ook palmwijn uit gedronken werd.

Wat zou St. wakker dier of de partij voor de dieren in Nederland , hiervan vinden.?