Sunrise op het Lake Temp

We konden kiezen tussen het beleven van de zonsondergang ( gisteravond) op het Lake Tempe of de zonsopgang in de ochtend. Vanochtend dus! Ben zo blij dat we voor de ochtend gekozen hebben. Indrukwekkend, stil en zo mooi! Om half zes in de ochtend, nog schemerig, met de schipper en Sambo , onze chauffeur naar een lang smal bootje geleid. Na een lange tocht door de rivier, langs vele netten van vissers en veel aanwas van een waterplant waar de vissen onder schuilen het meer op. Toen de zonsopgang: opeens wordt alles anders van kleur en sfeer.  De stilte blijft. Adembenemend schoon. Wat raakt dit soort schoonheid toch diep. We gaan langs wel 1000 hoge wigwams van bamboehout ( ziet eruit als als stokslabonen) die in lange groepen de waterplanten op hun plaats houden opdat de vissen daaronder blijven en zich ermee voeden. Een neveneffect is dat een soort gras tussen de waterplanten daar tegenop omhoog kruipt inplaats de waterplanten te vermorzelen. Dan weer snel en dan weer heel zacht met respect voor de uitgezette netten van collega vissers. We gaan naar een drijvend dorp van een 15 tal floating houses waar vissers met hun gezinnen wonen in huizen die gebouwd zijn op grote vlotten van bamboe, ingenieus aan elkaar geknoopt. Tot onze verrassing leggen we aan bij het huis van onze schipper waar we uitstappen en op de balustrade mogen zitten tussen de andere huisjes. ( zie foto's ) even later  genieten we van verse koffie en gebakken banaan in een jasje van deeg wat gemaakt is door zijn vrouw. Heerlijk. Hun kind, een jongetje van 3 speelt verstoppertje met een andere gast uit België, die daar de nacht heft doorgebracht. We zitten 1,5 daar in de stilte en kijken onze ogen uit naar het leven op de andere huisboten: de was wordt in het meer gedaan. Er wordt vis gedroogd en er wordt af en aangevaren met allemaal dezelfde soort gekleurde, lange , smalle bootjes van 8 meter lang en 80 cm breed. ( zie foto's) 

Daarna de tocht weer terug en bij aankomst in het haventje is het nog maar 8 uur in de ochtend. We kunnen nog ontbijten in het hotel maar we zijn letterlijk en vooral figuurlijk ruimschoots gevoed en gevuld. 

In de middag gaan we met Sambo naar een ' zijdestraatje' net buiten Sengkang. Achter, in  en onder wat schijnbaar houten huisjes lijken blijken mooie winkeltjes te bestaan van de mooiste zijde. Mooie Ikat en andere mooie stoffen in de mooiste kleuren. De zijde wordt, hier en daar gedeeltelijk afgeknoopt met raffia, geverfd en  alles hangt dan  buiten te drogen op bamboerekken. De winkels staan vooraan in de straat en de dames willen graag verkopen. Er is veel verleidelijks bij